In eerste instantie gaat de weg ten westen van Bishkek naar Kara Balta, door enkele Dungan dorpen. De Dungans leefden meer dan honderd jaar geleden aan de grens met China waar ze als gevolg van vervolging in China vandaan wegtrokken. Nu verbouwen ze allerlei groenten en verkopen die op de markten van Bishkek.Tegenwoordig zijn de meeste buitenlandse bezoekers gewoon passanten die reizen over de belangrijkste verbindingsweg tussen de twee grootste steden van Kirgizstan: Bishkek en Osh.

Net voor Kara Balta gaat de weg naar het zuiden, het Kirgizische Alatau gebergte in, waar bij het plaatsje Belovodsk, in 1919 de contrarevolutie is begonnen en hier kun je een van de eerste Russisch-orthodoxe houten kerken die in Centraal-Azië gebouwd werden zien. Ik had op deze reis al eerder zo’n kerk gezien in Almaty in Kazachstan. Daarna gaat de weg verder omhoog door een smalle kloof en dan over de Tuu Ashu pas waar een tunnel (3686m en gebouwd met hulp van de Zwitsers), het gebergte doorklieft, naar de andere kant. (Een oudere, niet meer gebruikte weg is nog te zien  en deze klimt nog verder boven de tunnel omhoog om over de werkelijke pas heen te trekken).

De weg klimt door de spectaculaire Too Ashu kloof. De weg gaat via vele haarspeldbochten stijl omhoog en dat geeft inderdaad prachtige vergezichten de kloof in. De oorspronkelijke weg klom recht naar de top van de pas, maar tegenwoordig is er tunnel ingegraven onder. In 2001 was er een ramp die meerdere levens volgens de tunnel. De tunnel is op sommige momenten nog gesloten voor onderhoudswerkzaamheden.

Het doorkruisen van deze tunnel was een hele belevenis. Er wordt blijkbaar nog gewerkt aan de tunnel, want er stond een hele rij verkeer in de wachtrij. Wel lekker om even buiten te lopen, want na het regenachtige weer (en zelfs de sneeuwvlokjes onderweg naar deze pas) van de afgelopen twee dagen kwam nu eindelijk het zonnetje weer door. Het rijden in de tunnel was ook apart. Er is geen afzuiginstallatie voor autogassen, dus iedereen moest z’n adem zoveel mogelijk inhouden en met een zakdoek voor de mond ademen terwijl we er doorheen reden.

Je komt uit de tunnel en onder je ligt de vlakte vol weidevelden en kuddes rondtrekkende paarden van de Suusamyr vallei. Het was de moeite waard  om hier te stoppen en een klein heuveltje te beklimmen om zo een spectaculair panorama van de vlakte te krijgen.

De afdaling van de weg volgend kom je bij een splitsing en een bord wijst naar het dorp Suusamyr, zo’n 15 km ten westen van de weg, en de rechter vork gaat naar Osh in het zuiden, en het Toktogul reservoir.