We bezochten aan de hoofdstraat van Naryn een kleine supermarktwinkel die natuurlijk veel keuze aan Wodka had (Oude Sovjet Unie) en daarna de levendige markt van Naryn waar ik kersen en Kumiss (gefermenteerde merrymelk) at en dronk. Kumiss lijkt een beetje op onze karnemelk. Er stonden veel oude auto’s die aan hun vierde of vijfde leven toe waren gekomen. De bevolking was vriendelijk en zocht regelmatig contact wat erg leuk is. Zeker ook omdat de jongeren met name engels spraken (en hier in de stad ook voor studeerden).

Naryn (Kirgizisch: Нарын) is het provinciale en administratieve centrum van de provincie Naryn in het centrum van Kirgizië, met een bevolking van 34.822 (2009 Telling). Het is gelegen op beide oevers van de rivier de Naryn (een van de belangrijkste zijrivieren van de Syr Darya), die in een schilderachtige kloof dwars door de stad trekt. De stad heeft twee regionale musea en enkele hotels, maar is verder een woonwijk.

Overzicht

Vanuit Naryn, leidt de hoofdweg (een van de takken van de oude zijderoute) in zuidelijke richting verder door het dunbevolkte centrale Kirgizische hooglanden naar de Torugartpas en China. Op dit moment, is dit de belangrijkste transportverbinding van Kirgizië naar China. Naryn herbergt een van de drie campussen van de Universiteit van Centraal-Azië (UCA). De universiteit werd in 2000 opgericht door de regeringen van Kazachstan, de Kirgizische Republiek en Tadzjikistan, en Zijne Hoogheid de Aga Khan. Het is ‘s werelds eerste internationaal gecharterde instelling voor hoger onderwijs. De UCA heeft op dit moment een School voor Professionele en Permanente Vorming (spce), en een School voor “Undergraduate” Studies en een “Graduate” School die nog worden opgericht.

De stad heeft een bandy club. (Bandy is een soort van ijshockey maar dan met een bal i.p.v. een puck).

Vanuit Naryn reden we naar het westen langs een oude zijderoute tak het ruige en dunbevolkte binnenland van Kirgizstan in, op weg naar het meer van Song Kul. Verharde wegen waren hier niet meer te vinden alleen zandwegen als het meezat en anders een soort van treks van zand en gras die tussen de heuvels door kronkelden. Bij het Russisch/Siberisch aandoende plaatsje Ak Tal hielden we pauze en was er gelegenheid om het plattelandsdorpje te bekijken. Er was wel een bushalte aan de hoofdweg.