De Wandelgek maakte een treinreis van Bandung naar het stadje Banjar, vlakbij de grens tussen West en Midden Java.

Draaibare banken en grote panorama ramen in de trein…

De treinstations zijn meestal niet enorm luxe. Het gebruik van de trein is ook erg populair onder de locals en alle stations zijn vooral gericht op de lokale bevolking.  D.w.z. dat je als niet Indonesisch sprekende toerist geen touw kunt vastknopen aan hoe de vertrekstaten werken of wat de omroepster zegt. Het is abracadabra en niemand spreekt Engels. Het viel op dat op de meeste stations wel een informatiebalie te vinden was, maar dat ook daar niemand Engels sprak. Op de grote stations heb je altijd wel wat winkeltjes, restaurantjes, toiletten en een pinautomaat.

De treinreis was een fantastische manier om midden tussen de heuvels vol rijst sawa’s te komen. De uitzichten op de sawa’s zijn spectaculair en de trein was ook gaaf want er waren grote ramen en je kon de stoelen naar het raam toe draaien. Brilliant!